ನಾನು ಆಲಿಕಲ್ಲು

ನಾನು

ಮುಂಗಾರು ಮರೆತು

ಎಸೆದು ಹೋದ ಆಲಿಕಲ್ಲು.

ಕೆಳಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದಾಗ

ಪುಟ್ಟ ಮಕ್ಕಳ ಬೊಗಸೆ ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ

ಮನುಷ್ಯನ  ಎದೆಯಂಗಳದಲ್ಲಿ

ನೆನಪಾಗಿ ಕರಗುತ್ತೇನೆ!

ಆದರೂ ನಾ ಬರುವುದನ್ನು

ದರಿದ್ರಕಾಲವೆನ್ನಲಾಗಿದೆ .

ಆದರೂ ನಾ ಬಂದೇ ಬರುತ್ತೇನೆ. 

ಎಲ್ಲರಂತೆ ನನಗೂ ಬದುಕಲು ರಹದಾರಿಯಿದೆ. 

ನಿನ್ನ ಛಾತಿ

ನಿಜವೇ..
ನಿನಗೆ ಛಾತಿ ಇದ್ದರೆ
ಬಾ
ನನ್ನದೆಯ ಒಳಗೆ ನಿನ್ನ ನದಿ ಹರಿಸು!

ನೀ ಹರಿದು ಬಂದ್ದದ್ದೇ ಆದರೆ
ಈ ಬಯಲಬಾಗಿಲ ಬೀಗಗಳು
ಕರಗಿ ನಿನ್ನ ಕಾಲ್ಗೆಜ್ಜೆಯಾಗುತ್ತವೆ.
ಅಲೆಯ ನೊರೆಗಳು ತುಂಬಿ
ಗಾಳಿಗುಳ್ಳೆ ಒಡೆದು, ಆಹಾ!
ಅದೇನು ತಾಜಾ ಉಸಿರು
ಹೊಸಒಲೆಯಲ್ಲಿ ಉರಿವ ಬೆಂಕಿ.
ಮತ್ಸ್ಯಗಂಧ ತುಂಬಿದ
ನಿನ್ನೊಡಲಿನಲ್ಲಿ ನಾ ಜೇನಾಗಿಳಿಯುತ್ತೇನೆ ~ ಕಲ್ಲು ಹೂವೊಂದು ಮೈನೆರೆತು