ಅದೊಂದು ನಿರ್ಜನ ನದಿ ತೀರದ ಹಾಸುಗಲ್ಲು... ಹನಿಗಳಷ್ಟೇ ನೀರು ಜಾರುವಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದಂತೆ ಕುಳಿತ ಅವರಿಬ್ಬರು ಸಮುದ್ರ ಸೇರುವ ಕುರಿತು ಚಿಂತಿತರು. 'ಬದುಕು ದೊಡ್ಡದು... ಸಮುದ್ರದಷ್ಟು!' ಭೀತಿಯಿಂದ ಅವಳು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸಿದಳು. ಮೊಗದ ಮೇಲೆ ಬೀಳುವ ಹನಿಗಳ ಅನಂದದಲ್ಲೇ ಆತನೆಂದ,' ನಾನೊಟ್ಟಿಗಿರುತ್ತೇನೆ ಬಾ. ಅಂಗೈಲಿ ಪ್ರಪಂಚ ತೋರಿಸುತ್ತೇನೆ ... ರಾತ್ರಿ -ಹಗಲುಗಳ ಹಂಗಿಲ್ಲದೆ !' ಆಕೆ ಈತನ ಭುಜಕ್ಕೆ ತಲೆಯೊರಗಿಸಿ ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿದಳು. ಹುಡುಗನ ಮುಂದೆ ತೆರೆದುಕೊಂಡ ನೀಲವಿಸ್ತರ ಶರಧಿ... ಮೋಡ ಕವಿದಾಗಸದಲಿ ಮಿಂಚುಗಳು..*****
No comments:
Post a Comment