ಶರತ್ಕಾಲದ ಸಾಲು

ಶರತ್ತಿನ ಈ ಮುಂಜಾನೆಯಲಿ ಅರುಣನ ಅಭಿಸಾರಿಕೆ
ಪೂರ್ವದಿಗಂತದಲಿ ನಾಚಿ ಕೆನ್ನೆ ಕೆಂಪೇರಿದ್ದಾಳೆ, ಉಷೆ! 
***
ಟೆರೇಸಿನ ಮೇಲೆ ನಾನೂ, ಆಗಸದಲಿ ಚಂದಿರನೂ ಒಂಟಿ
ಕಳೆಯುತ್ತಿವೆ ಶರತ್ತಿನ ರಾತ್ರಿಗಳು ಉರಿನಾವೆಯ ಮೇಲೆ.
***
ಶರತ್ಕಾಲದ ರಾತ್ರಿಗಳನ್ನು ನಿರಾಳ ಕಳೆಯಲಾಗದು
ದಡಕ್ಕನೆ ಬೀಸುವ ಮಳೆಗಾಳಿಗಳ ಗಂಡು ಎದುರಿಸಲಾರ. 
***
ಅರೇ.. ಶರತ್ತಿನ ರಾತ್ರಿ ಆಗಸದಲ್ಲಿ ಇವಳಿಟ್ಟ ಚುಕ್ಕಿಗಳು
ಬೆಳಗಾನ ಬೆತ್ತಲ ಬಯಲಲಿ ನಾವು ಸೇರಿ ರಾಶಿಯೆನಿಸಿದವು. 
***
ಈ ಶರತ್ತಿನ ಸೋನೆ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನೆನೆದ ಮೇಲೂ
ತುಂಬುಚಂದಿರನಂತ ಅವಳು ನೆನಪಾಗದಿರಲಾರಳು! 
***
ಶರತ್ತಿನ ಚಿತ್ತೆ ಮಳೆಗೆ ಊರೆಲ್ಲ ಚಿಟ್ಟೆ
ಹಾರಲು, ಬದುಕಲು ತೊಟ್ಟವ ಕಳಚಿಟ್ಟೆ!
***
ಜುಮುರು ಮಳೆ, ಬಿಗಿಯುವ ಚಳಿಗೆ ಶರತ್ತಿನ ಚಂದಿರನ
ದೂಷಿಸುತ್ತಾಳೆ, ಮಗ್ಗುಲಲಿ ಮಲಗಿದವನು ನಾನು! 
***
ಶರತ್ತಿನ ಸಂಜೆಸೂರ್ಯನ ಚೆಲುವಿಗೆ ಸೋತು
ಪಶ್ಚಿಮತೀರದಲಿ ಕ್ಷಿತಿಜೆ ಮೈನೆರೆತು ಕೆಂಪಾದಳು