ಇಷ್ಟೇ!

ನನ್ನೆದೆಯಲ್ಲಿ ಬುದ್ದ ನಗೆಯ
ಅಲೆಯೊಂದು ಇದೆ.
ಅವಳ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಬಿಟ್ಟು
ಆಸೆಗಳಿಲ್ಲ!

ದೇಹದ ತುಂಬಾ
ಬೆಳೆದು ನಿಂತ ರೋಮಗಳಿಗೆ
ಅವಳ ಬೆವರ ಹನಿಗಳು ಬೇಕು
ಅಷ್ಟೆ!

ನಾನು ನಿರುಮ್ಮಳವಾಗಿ ಬದುಕುತ್ತೇನೆ
ಕಾರಣ,
ನನ್ನೆದೆಯಲ್ಲಿ ಬುದ್ದ ನಗೆಯ
ಅಲೆಯೊಂದು ಇದೆ.

ಗಾಂಧಿ ಮತ್ತು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ

ಕುಂಕುಮ ಭೂಮಿಯ ತುಂಬಾ
ಮಲ್ಲಿಗೆ ಬಳ್ಳಿಗಳ ನೆಟ್ಟ ,
ಅವ ಕೊಟ್ಟ ಬಿಳಿಯ ಹೂಗಳು
ನಮ್ಮ ರಕ್ತ ಸಿಕ್ತ
ಕೈಗಳಲಿ ನಗುತ್ತಲಿವೆ!

ಅವನ ಎದೆಗೂಡಿನ
ಎಲುಬುಗಳಿಂದ ಬಿಡಿಸಿಕೊಂಡ
ಪಾರಿವಾಳದ ರೆಕ್ಕೆಗಳು
ನಮ್ಮ ತೆಕ್ಕೆಗಳಲಿ ಬಂಧಿ..!!
ಮುಷ್ಟಿಗಳಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಕೊಂಡಿದೆ,
ಅದರ ಉಸಿರು.

ಉರಿವ ನಮ್ಮ ಚರ್ಮದ
ಮೈಬಿಸಿಗೆ ಸೀದುಕಂಟಾದ
ಅದರ ಪುಕ್ಕಗಳ ವಾಸನೆ..
ಬೆತ್ತಲಾಗಿದೆ ಹಕ್ಕಿ,
ಬಿಳಿಯ ಚಾದರ ಹೊದ್ದಿಸುವ
ಮೊದಲು ಮುಷ್ಠಿ ಸಡಿಲಿಸಿ!!!

ಪ್ರೇಮ ಪ್ರಸಂಗಗಳು-2

ಅದೊಂದು ನಿರ್ಜನ ನದಿ ತೀರದ ಹಾಸುಗಲ್ಲು... ಹನಿಗಳಷ್ಟೇ ನೀರು ಜಾರುವಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದಂತೆ ಕುಳಿತ ಅವರಿಬ್ಬರು ಸಮುದ್ರ ಸೇರುವ ಕುರಿತು ಚಿಂತಿತರು. 'ಬದುಕು ದೊಡ್ಡದು... ಸಮುದ್ರದಷ್ಟು!' ಭೀತಿಯಿಂದ ಅವಳು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸಿದಳು. ಮೊಗದ ಮೇಲೆ ಬೀಳುವ ಹನಿಗಳ ಅನಂದದಲ್ಲೇ ಆತನೆಂದ,' ನಾನೊಟ್ಟಿಗಿರುತ್ತೇನೆ ಬಾ. ಅಂಗೈಲಿ ಪ್ರಪಂಚ ತೋರಿಸುತ್ತೇನೆ ... ರಾತ್ರಿ -ಹಗಲುಗಳ ಹಂಗಿಲ್ಲದೆ !' ಆಕೆ ಈತನ ಭುಜಕ್ಕೆ ತಲೆಯೊರಗಿಸಿ ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿದಳು. ಹುಡುಗನ ಮುಂದೆ ತೆರೆದುಕೊಂಡ ನೀಲವಿಸ್ತರ ಶರಧಿ... ಮೋಡ ಕವಿದಾಗಸದಲಿ ಮಿಂಚುಗಳು..*****

ಪ್ರೇಮ ಪ್ರಸಂಗಗಳು-1

ಹೂ ಮಾರುವ ಹುಡುಗ ಸಿರಿವಂತರ ಕೇರಿಯ ಹುಡುಗಿಯೊಬ್ಬಳಿಗೆ ನಿತ್ಯ ಮಲ್ಲಿಗೆ ದಂಡೆ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದ, ಹಣ ಪಡೆದು...?! ಮಲ್ಲಿಗೆ ಮುಡಿದ ಆಕೆಯ ಕಣ್ಣ ತುಂಬ ಮಿಂಚಿನ ಬೆಳಕು , ರಿಕ್ತಕರನಾದ ಇವನ ಮನಸ್ಸಿನೊಳಗೆ ಹೂ ಮಳೆ...! ದಿನದಿನಗಳು ಉರುಳುತ್ತಲೇ ಪ್ರೀತಿ ಧಮನಿಧಮನಿಗಳಲು ವ್ಯಾಪಿಸಿ, ಬೆಳೆದು ಬೆಳದಿಂಗಳು ಸುರಿಯತೊಡಗಿತ್ತು.

ಆ ದಿನ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಬದಲು ಗುಲಾಬಿ ನೀಡಲು ಮುಂದಾದ ಹುಡುಗನ ಕೈಗಳು ನಡುತ್ತಿದುದ ಗಮನಿಸಿದ ಹುಡುಗಿ ತಾನೆ ಕಸಿದು ಹೂ ಮುಡಿದಳು. ನಸುನಾಚಿದ ನಗುವೊಂದ ಆತನ ಕೈಗಿತ್ತಳು. ಮಲ್ಲಿಗೆ ಅಂಗಳದಿ ಚೆಲ್ಲಿತ್ತು! ಹುಡುಗನ ಸೈಕಲ್ಲಿನ ಹೂ ಬುಟ್ಟಿ ತುಂಬ ಗುಲಾಬಿಗಳು.

ಅವಳೆಂಬ ಮನೋವ್ಯಾಧಿ...

ಕೂಗುತಿಹ ರೈಲಿನ
ಪುಟ್ ಬೋರ್ಡಿನ ಮೇಲೆ
ಒಲವಿನ ಹಣತೆಯೊಂದು
ಬಿಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತಿದೆ..!
ಬೀಸುವ ಬಿರುಗಾಳಿಗೆ
ಮೈಯೊಡ್ಡಿ ಎದೆಬಿರಿದು
ಉರಿಯುತ್ತಿದೆ...
ಉಸಿರಿನ ಜೀವಜಲದಲಿ!

ಬರುವಳೆಂಬ ನಿರೀಕ್ಷೆಯ
ಮನೋವ್ಯಾಧಿಗೆ,
ಬಿರುಗಾಳಿಯ ದಬ್ಬಿ ಹೊರ-
ಇಣುಕುತ್ತಿದೆ ಉರಿಯ ಜ್ವಾಲೆ.
ನನ್ನ ಸೆಳೆಯುತ್ತಿದೆ ನನ್ನಿಂದ
ಅವಳೆಡೆಗೆ...
ಹರಿವ ನೀರು ತಗ್ಗಿನೆಡೆಗೆ?

ಮೈಮೇಲೆ ಅವಳಿಟ್ಟ
ಚಿತ್ತಾರದ ರಂಗೋಲಿಯ
ಬಣ್ಣವಿನ್ನೂ ಅಳಿಸಿಲ್ಲ..
ಅಲ್ಲಿ ಚೆಲ್ಲಿದ ಎದೆಯ
ರಕ್ತ ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟುವುದಿದೆ.

ಕಣ್ ರೆಪ್ಪೆಯ ಮೇಲೆ ಬರೆದ
ಕವಿತೆ ಅಳಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ...
ಅವಳಿನ್ನೂ ಓದುವುದಿದೆ.

ಓಡುವ ರೈಲಿನ ಹಿಂದೆಯೇ
ನೆನಪುಗಳು ಮಾಸುತ್ತಿವೆ,
ಅವಳು ಮಾತ್ರ ಕರಗುತ್ತಿಲ್ಲ.

ಎಂಜಿನ್ ಕೂಗಿನ ಶಬ್ದಕ್ಕೆ
ಬೆಚ್ಚುತ್ತಲೇ, ಅಳುಕುತ್ತಲೇ ...
ಕುಳಿತಿದೆ ಹಣತೆ,
ಜೋಪಾನ ಮಾಡುವ
ಅವಳ ಕೈಗಳ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲಿ.

ನಾನು ಸದಾ ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ... ನೀನು ಸದಾ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ !

ನಾನು ಸದಾ ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ... ನೀನು ಸದಾ
ನನ್ನೊಂದಿಗೆ , ನಾವಿಬ್ಬರೂ
ಸದಾ ಈ ಜಗತ್ತೆಂಬ ಮಾಯೆಯೊಂದಿಗೆ... ಹುಡುಕುತ್ತಲೇ ಸದಾ
ಬದುಕಿನ ಕವಲು ದಾರಿಗಳ ... ಹೆಣೆಯುತ್ತಲೇ
ಸದಾ ಸುಂದರ ಕನಸುಗಳ...
ನೋಡುತ್ತಲೇ ಸದಾ ಎಟುಕದ ತಾರೆಗಳ ... ಎಣಿಸುತ್ತಲೇ
ಸದಾ ಸಂಬಳದ ಅಂಕಿಗಳ ... ಮುಗಿಸುತ್ತ ಸದಾ ತೃಪ್ತಿಯಾಗದ ರಾತ್ರಿಗಳ ...
ಸಾಗಿಸುತ್ತಾ ಸದಾ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಬಾಳ ನೊಗವ , ನಾನು ಸದಾ ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ... ನೀನು ಸದಾ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ !

ರಿಕ್ತ ಮನಸಿನಲಿ ರಕ್ತಿಯ ಹೂವಿಲ್ಲ

ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಅಲವತ್ತುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ
ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ...
ಕಳೆದುಹೋದ ಅಮ್ಮನ
ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಸಿಗುವುದು ಕೂಡ
ನೀನೊಬ್ಬಳೆ?!


ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಗಳಲಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ
ನನ್ನ ಅಳು ...
ನಿನ್ನದೊಂದು ತಲೆ ನೇವರಿಕೆಗೆ
ನೆಮ್ಮದಿಯ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡಿತ್ತು.


ನೋಡು... ಮನಸು ರಿಕ್ತ,
ರಕ್ತಿಯ ಹೂಗಳೆಲ್ಲಾ
ಆ ಕಡಲ ತಡಿಯ ಉಪ್ಪು ನೀರಿನಲ್ಲಿ
ನನ್ನ ಉಸಿರು ಸಿಕ್ಕಿದಂತೆ...
ಬೆಂದ ಬೇಳೆಯ ಕಾಳು!


ವಿಶ್ವಾಸ- ವಿದ್ರೋಹಗಳದ್ದು
ಅರಿವಿನ ಅಹಂಕಾರ.
ನಾನೋ ಏಕಾಂತಗಳ ಜಡಿಮಳೆಗೆ
ಸಿಕ್ಕ ತೆಂಗಿನಮರ !


ರಿಕ್ತ ಮನಸಿನಲಿ ರಕ್ತಿಯ ಹೂವಿಲ್ಲ
ಬಾ.... ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ...
ಎರಡೊಮ್ಮೆ...
ತಲೆ ನೇವರಿಸಿ ಬಿಡು,
ಕಳೆದು ಹೋಗಲಿ ಬಂಧ...
ಅಧ್ಯಾಯ ಮುಗಿದು... ಆರಂಭವಾಗಲಿ ಹೊಸಕಾವ್ಯ.

ಬೆತ್ತಲ ರಾತ್ರಿಯ ಕಣ್ಣುಗಳು

ಬೆತ್ತಲು , ಸರಿ ಕಾಣದ
ಕಣ್ಣಿಗೂ... ಬಯಕೆ
ಕಡಲ ತಡಿಯ ಬೆತ್ತಲ ಸ್ನಾನ.....,
ಚಂದಿರನಲ್ಲೇ ಮಿಂದಂತೆ
ನರಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ವಿದ್ಯುತ್ ಸಂಪರ್ಕ!

ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಯಾದರೂ ಅರಸುತಿದೆ
ಕಿನಾರೆಯ ಇಂಚಿಂಚು
ಸೌಂದರ್ಯದ ಹಪಾಹಪಿ
ಉದರಾಂತಾರಾಳದ ಕೆಳಗೆ
ಏನೋ ತಹತಹ.

ರಾತ್ರಿ ಸರಿದು ಮುಂದೆ
ಪ್ರಹರ ಮೂರು...
ತಟದಲ್ಲಿ ಮೌನ ಕ್ರಾಂತಿ ,
ಮಾನುಷಶಾಂತಿ.

ಅಲೆಯ ಶಬ್ದಗಳಲಿ
ಅವಿತ ಕಾವ್ಯದ ಸಾಲುಗಳು
ರಿಂಗಣಿಸುತ್ತಲೇ ಇವೆ ,
ಇಳಿದು-ಏರಿ ಭೋರ್ಗೆರೆದು....
ನನ್ನ ಕರೆದು ಬಾರೋ ಮೋಹನಮುರಳಿ!

ಕಣ್ಣುಗಳು ಇನ್ನಷ್ಟು ಆಶಾವಾದಿ
ಮುಚ್ಚಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ ,
ಸಿಗದ ಅರೆನಗ್ನತೆಯ ಪ್ರತಿಮೆ!

ರಾತ್ರಿ ಅಳಿಸಿದ ರವಿ ನಕ್ಕಾಗ .....
ನಾನು ಮಾತ್ರ ಬೆತ್ತಲು
ಕಡಲು...ನೀರು ಸುತ್ತಲು.....
ಮತ್ತೆ ಕಣ್ಣುಗಳಲಿ ಸೌಂದರ್ಯದ ತೆವಲು.

ಕಲ್ಲು ಕರಗುವ ಸಮಯ

ಒದ್ದೆ ಚರ್ಮದ ಮೇಲೆ

ಸೋಂಕಿದ ಅವಳ ಕಿಡಿ ಮೈ ....!

ಹೊತ್ತಿತು...

ದೀರ್ಘ ಬಿಸಿಯುಸಿರು

ದೇಹದಾರಿಗಳ ಇಕ್ಕೆಲಗಳ
ವ್ಯಾಪಿಸಿ

ವ್ಯೋಮ ಸುರಂಗವ

ಕಂಪಿಸಿ,

ನುಗ್ಗಿತು ಸೀಳಿದಂತೆ

ಸಿಡಿಲು....

ಉರಿಯ ಮಾರಿಗೆ

ಜೀವಗತಿಯ ಒಲವು.

ತಹಿಸಿದ ರಸ್ತೆಗಳು

ಈಗ ಭತ್ತದ ಗದ್ದೆ ,

ನಿಂತ ಬೆದರು ಬೊಂಬೆ ..!

ಬೆಂಕಿ ಕರಗಿ

ಬೆಣ್ಣೆ ಬೆವರಿ

ನಿಲುವ ಹೊತ್ತು

ಕಲ್ಲು ಕರಗುವ ಸಮಯ.

ಅವಳಿಲ್ಲದ ರಾತ್ರಿಗಳು

ರಾತ್ರಿ ಕಳೆಯುವುದೆಂತು
ನಿನಿಲ್ಲದಯೇ.....
ಅಸಾಧ್ಯ! ಹೇ ರಾತ್ರಿಯೇ
ಅವಳಿಲ್ಲದ ನೀ ಹಗಲಾಗು !
ಕಾಲ ಹೊಯ್ವ ಹೆಗಲಾಗು...!
ಮರೆಯಾಗಿಸು ಮನಸಿನ
ಮುಂದಿನ ಹೂದೋಟದ ಕನಸುಗಳ
ಗಾಳಿ-ಗಂಧ- ಆಕಾಶಗಳ
ಕಣ್ಣಿಂದ.... ಆಚೆಗೆ, ದಿಗಂತದಾಚೆಗೆ....

ಅಂಗಾಂಗದೊಳಗೆಲ್ಲ ಧುಮ್ಮಿಕ್ಕುವ
ರಸಧಾರೆಯ ತಾರೆಯ
ಮಿಂಚಿಗೆ, ನಾಡಿಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ
ವಿದ್ಯುತ್ ಪುಳಕ, ನರಕ.

ನಾನೊಂಟಿಯಾದರೆ ಒಡಲಿನ
ಅಗ್ನಿ ಕ್ರಿಯಾಶೀಲ ಮತ್ತೂ
ಅಶ್ಲೀಲ..!?
ಜ್ವಾಲೆಗಳು ಸರ್ವವ್ಯಾಪಿ....
ಕತ್ತಲೂ ಬೆಚ್ಚುವಂತೆ
ನನ್ನೊಳಗೆ?

ನೀನಿದ್ದರೆ ನಿದಿರೆ
ನಿಧನ, ಮದಿರೆಗೆ ಮಂಗಳ....
ಹಗಲು-ರಾತ್ರಿ ಸಂಯುಕ್ತ ಸಂಕಲನ

ಈ ರಾತ್ರಿ ಕಳೆಯುವುದು
ಅದೆಂತೋ...
ಆ ಹಗಲು ಮೂಡುವುದು
ಇನ್ನೆಂತೋ....

ಒಂದು ಮುತ್ತಿನ ಪ್ರಸಂಗ

ಮೇಲೆ ನಿಗಿದು ನಿಂತ ಹಿಮ್ಮಡಿ....

ದೇಹ ಬಿದ್ದದ್ದು ಬೆರಳುಗಳ ಮೇಲೆ,
ಪುಟ್ಟ ಬೆರಳುಗಳ ಮೇಲೆ...
ಎರಡೂ ಕೈಗಳು ಚಾಚಿದ್ದು
ಉಕ್ಕಿನೆದೆಯ ಬಾಹುಬಲಿಯ
ತೋಳು ಬಳಸಿಕತ್ತಿನ ಹಿಂದೆ
ಕೂದಲುಗಳ ಹಿಡಿದು..

ಅವಳ ತುಟಿಗಳ ಬಳಿಗೆ
ಇವನು ಬಾಗಿ ತಂದ
ತುಟಿಗಳ ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದು ...
ಉಸಿರು ಸಂದಿಗ್ದ ..!
ಎದೆ ಬಡಿತ ಪಡೆದಿದ್ದು
ಸಾವಿರ ಚಂಡಮಾರುತದ ವೇಗ
ಉದ್ವೇಗ... ಸಂವೇಗ...!!

ಒಳ ಚಾಚಿದ ರಸನಗಳು
ಕೂಡಿಕೊಂಡವು.....
ಶ್ವಾಸದೊಳಗೆ ಅಡಗಿಕೊಂಡ
ಆಮ್ಲಜನಕವ ಹಿಡಿದು
ವಿನಿಮಯಿಸಿಕೊಂಡವು...
ಆಸ್ವಾದಿಸಿದುವು... ಚಪ್ಪರಿಸಿದುವು,
ನೆತ್ತಿಗೆ ಅಮಲು
ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಸಂಪಿಗೆ ಘಮಲು.

ಕಣ್ಣುಗಳು ಕೆಂಪೇರಿದುವು
ಇವಳು ಹಿಡಿದ ಉಸಿರು
ಅವನಲ್ಲಿ ಬಿಡುಗಡೆ...
ಬೆಸೆದುಕೊಂಡ ಕೈಗಳು ಗಟ್ಟಿ
ಉಕ್ಕನು ಮೀರಿಸೀತು ಮೆಟ್ಟಿ...!

ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಣ್ಣು...
ಎದೆಗೆ ಎದೆ...
ಸಿಕ್ಕಿಕೊಂಡ ಉಸಿರು...
ಒತ್ತಿದ ತುಟಿಗಳಿನ್ನೂ .....?

ಮಾತು, ಭಾವ, ಒಲವು

ಮೊದಲ ಮುಂಗಾರ

ಮಳೆಗೆ ಮೈಯೊಡ್ಡಿ

ನಿಂತ ಭೂತಾಯ

ದೇಹ ಘಮ್ ಎಂದಾಗ

ನನ್ನ ಮಾತು ಮಥಿಸಿ,

ಕಾವ್ಯ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ.

ರಗರಗನೆ ಉರಿವ

ಸೂರ್ಯನ ಬೆಳಕು

ಚಂದ್ರನಿಗೆ ನೆರಳಾಗಿ

ಬೆಳದಿಂಗಳಾದಾಗ

ನನ್ನ ಭಾವ ಬಸಿದು

ಜೀವ ಚಿಲುಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ.

ಕೆಂಡದ ಬಣ್ಣದ

ಮಲ್ಲಿಗ ಮೈ..ಮುಖದ

ಅವಳ ಒಲವಿನ ನಗು

ಶಬ್ದತೀರದಲೆ ಚುಂಬಿಸಿದಾಗ

ಹೃದಯ ಹೂಬನವಾಗುತ್ತದೆ.